Meta gry to nowa koncepcja, w której świat gier naprawdę zaczyna eksplorować. Te gry sprawiają, że osoba grająca i wprowadzająca je do swojego świata gry, staje się nowym doświadczeniem, które, gdy jest dobrze wykonane, jest całkiem fantastyczne. Kiedy mówię, że gra przenosi gracza do gry, nie mówię o wciągającym aspekcie, który próbują zrobić wszystkie inne gry. Mam na myśli to, że czynią gracza prawdziwym charakterem gry. Gry te potwierdzają, że osoba grająca w grę jest rzeczywistym członkiem swojego świata. Czasami sprawiają, że rzeczywisty gracz staje się postacią w grze lub uznają, że postać gracza jest kontrolowana przez jakąś zewnętrzną jednostkę.
Undertale jest prawdopodobnie najlepszą grą, aby pokazać, że ta koncepcja jest wykonywana niemal bezbłędnie. Undertale był w stanie opowiedzieć niesamowitą historię z unikalnymi postaciami, które wszystkie miały swoje motywacje, które pozostały spójne. Ma rozgrywkę, która była wciągająca i decyzje, które wydawały się mieć znaczenie. Do tego wszystkiego zbudowali niezwykle interesujący świat z wiedzą, która miała warstwy - ludzie wciąż znajdują nowe kawałki wiedzy do dziś. Wszystkie te aspekty składają się na niezwykle pamiętną grę; i taki, który zdefiniował nową falę w grach.
Jeden strzał to gra, która próbuje wykorzystać ten meta aspekt do opowiedzenia swojej historii. Jest to „gra przygodowa o meta-puzzle”. W tej grze kontrolujesz postać Niko. Gra rozpoczyna się, gdy Niko budzi się w opuszczonym domu. Stąd możesz poprowadzić Niko do domu, aby znaleźć wyjście. To tutaj znajdujemy pilota telewizyjnego i jesteśmy wprowadzani do systemu inwentaryzacji.
W trakcie gry będziesz zbierał różne przedmioty, aby wchodzić w interakcje z różnymi obiektami, które możesz znaleźć w świecie gry. W tym menu ekwipunku będziesz także mógł łączyć różne znalezione przedmioty, aby tworzyć nowe przedmioty. Wszystkie te przedmioty zostaną użyte do rozwiązania różnych zagadek, które napotkasz w trakcie gry.
Po zastanowieniu się, jak działa system inwentaryzacji, możesz zabrać wyposażony telewizor do okna sypialni, w którym Niko obudził się, aby dowiedzieć się hasła do komputera znalezionego w tym samym pokoju. Pomyślne zalogowanie się do komputera pozwala na wprowadzenie gracza w nadrzędny cel gry. Powiedziano ci, że świat, w którym się znajdujesz, nie jest warty ocalenia, ale jeśli nadal chcesz spróbować, musisz poprowadzić Niko, aby wrócił do domu. Następnie gra podpowiada komputerowemu okienku, że masz tylko jeden strzał.
W tym miejscu zapoznajemy się z całym meta aspektem gry.
Z tego miejsca zapoznajesz się z kolejną zagadką, która otwiera piwnicę opuszczonego domu, aby Niko znalazł żarówkę. Po podniesieniu żarówki zapala się. Pozwala to na przyciemnienie światła, aby oświetlić dom Niko. Dzięki temu światłu Niko znajduje drzwi z dziwnym gniazdem. Niko umieszcza żarówkę w gnieździe i przenosi ją do innego świata.
Po przebudzeniu się w tym nowym świecie Niko opuszcza opuszczony wagon, do którego zostaje przewieziony i znajduje zupełnie nowy świat na zewnątrz. To dość jałowe miejsce (stąd powód nazywa się The Barrens), ale po kilku wędrówkach Niko natrafia na robota, który ogłasza, że Niko musi być mesjaszem wysłanym, aby zastąpić słońce w wieży w centrum świata. Niko jest w stanie dalej pytać robota, aby dowiedzieć się więcej o świecie, w którym się znajduje, ale co najważniejsze Niko mówi, że jest w stanie rozmawiać bezpośrednio z bogiem tego świata. To ty, podobnie jak osoba grająca w tę grę.
Po tej dyskusji z robotem powiedziano ci, że musisz znaleźć drogę do centrum miasta, gdzie wejście do wieży ma zastąpić słońce. Osiąga się to poprzez rozwiązywanie różnych zagadek, aby przedostać się przez trzy różne części świata; The Barrens, The Glen i The Refuge. Od tego momentu po prostu układasz puzzle, aż ty i Niko dotrzesz do wieży, aby zastąpić słońce.
W trakcie gry natkniesz się na różne rzeczy, które pomagają budować świat gry. Jedną z największych rzeczy, na jakie natrafiamy, jest fakt, że roboty są na całym świecie, ale wiele z nich nie jest tym, co gra nazywa „oswojonymi”. Poprzez wnioskowanie, oswajanie jest procesem tworzenia robotów bardziej podobnych do ludzi. Oswojone roboty mają swoją osobowość i mogą podejmować własne decyzje. W trakcie gry natkniesz się na roboty, które nie są w stanie coś zrobić, ponieważ nie zostały oswojone. Zawsze mówią, że to dlatego, że nie było wystarczająco dużo czasu. To szczerze prowadzi do jednego z moich największych problemów z grą.
Po prostu czułem, że brakuje fragmentu tej historii.W grze jest wiele interesujących wątków, które łączą się, by opowiedzieć ci historię świata, przez który podróżujesz. Każda strefa świata ma swoją unikalną kulturę i odczucie. Ponadto wszyscy mają własną wiedzę. To wszystko jest fajne, ale nigdy tak naprawdę nic dla mnie nie znaczyło. Wszystkie te informacje, na które natrafisz czują się jak w niesamowitej odsłonie, ale ostatecznie ujawnienie nigdy nie nastąpi. Nigdy nie znalazłem opcji, która pomogłaby oswoić roboty, a nawet uczynić z nich wielką uwagę na grę końcową.
Ponadto wydaje się, że wszyscy na świecie, z którymi się spotykacie, właśnie pogodzili się z faktem, że świat się skończy. To jest najjaśniejsze w Schronieniu. Wielokrotnie natknąłem się na ludzi, którzy mówili, że nawet jeśli słońce zostanie zastąpione, świat wciąż jest skazany na zagładę. Patrząc wstecz na to, czuję, że to ma pomóc w podjęciu wielkiej decyzji pod koniec gry, która wydaje się być nieco bardziej wpływowa, ale dla mnie, po prostu czułem, że jest fragment historii, której brakowałem.
Porozmawiajmy trochę o meta aspekcie gry, ponieważ uważam, że jest to jedna z lepszych części gry. Jak powiedziałem wcześniej, dowiadujesz się, że jesteś bogiem tego świata. Aby to wzmocnić, Ty i Niko natkniecie się na różne terminale komputerowe, które umieszczą jakiś rodzaj pliku na komputerze, który będziecie musieli znaleźć i wykorzystać, aby ukończyć układankę, nad którą pracujesz. Myślałem, że to naprawdę fajny aspekt. W większości sytuacji fajnie było być częścią świata gry. Był jeden raz, kiedy poczułem, że podarłem to na strzępy.
Pozwólcie, że powiem, zanim zaczniesz czytać dalej, jest to jedna z ostatnich rzeczy, które robisz w grze i jeśli zamierzasz to zagrać, zostaniesz zepsuty na kilka rzeczy. To twoje ostrzeżenie.
Jedna z późniejszych łamigłówek pozostawia na pulpicie notatkę z poleceniem otwarcia aplikacji znajdującej się w folderze dokumentów. Po otwarciu zostajesz powitany jedną białą koniczyną na czarnym tle. Po otwarciu aplikacji otrzymasz polecenie otwarcia kopii zapasowej gry. Kiedy gra się ładuje, Niko budzi się, by znaleźć koniczynę w kieszeni. To jest zagadka, z którą spędziłem najwięcej czasu i zagadka, która sprawiła, że byłem najbardziej sfrustrowany. W tym momencie Niko znajduje się w czarnym pokoju z łóżkiem i terminalem komputerowym. Rozmowa z terminalem zamyka grę i bez względu na to, w jakim kierunku idziesz, okrążysz łóżko i komputer.
Próbowałem wszystkiego, co mogłem wymyślić, aby ukończyć tę zagadkę. Wyposażyłem koniczynę i próbowałem wchodzić w interakcje z czymkolwiek. Niestety, jedyne rzeczy, z którymi możesz wchodzić w interakcje, to łóżko i komputer. Próba interakcji z łóżkiem nic nie robi i próba interakcji z terminalem zamyka grę ponownie. Spędziłem półtorej godziny próbując zrozumieć tę zagadkę. Skończyło się na tym, że musiałem wejść na fora Steam w grze, aby dowiedzieć się, jak je przekazać. To wszystko prowadzi do mojego następnego punktu, którym jest brak kierunku, jaki uzyskuje się z tej gry.
Od samego początku gry naprawdę nic ci nie powiedziano.Kilkakrotnie znajdziesz przedmiot migoczący z czegoś, ale stąd nie masz pojęcia, co z nim zrobić. Wiele gier to tylko próba i błąd. Do uznania gry, gdy natkniesz się na przedmiot, na którym przedmiot musi być używany, było całkiem jasne, co musisz zrobić. Ale było wiele sytuacji, w których coś byłoby wieloczęściową układanką, która wydawała się niepotrzebnie wydłużana. Jednym z przykładów jest wczesna gra, w której musisz włączyć generator. Znajdziesz wszystkie części potrzebne do zbudowania baterii. Od tego momentu umieszczasz nowo zbudowaną baterię w maszynie, ale o nie! Bateria wymaga naładowania. Stąd musisz znaleźć przedmioty do naładowania baterii. Budujesz nowe urządzenie do ładowania i wreszcie ładujesz akumulator, aby postępować. Skończyło się na nudnym.
Momenty, z którymi zmagałem się najbardziej, były wtedy, gdy czułem się, jakbym wędrował po okolicy, nie wiedząc, co robić. We wszystkich obszarach gry spędziłem dużo czasu po prostu wędrując po okolicy, mając nadzieję, że natknę się na kolejną rzecz, której potrzebowałem, aby przejść przez grę. To nie byłby problem, gdyby coś się działo podczas wędrówki, ale po prostu nie ma. W grze jest szybki aspekt podróży, ale odkryłem, że bardzo rzadko go używam. Gdyby był jakiś sposób na subtelne prowadzenie gracza podczas podróży, byłoby znacznie lepiej.
Uważam, że najlepszym aspektem tej gry jest jej wygląd. Ta gra jest absolutnie wspaniała. Sztuka pikseli to jedne z najlepszych, jakie widziałem od jakiegoś czasu. Do tego dochodzą chwile, w których widzimy ręcznie rysowaną sztukę, która jest fantastyczna. Podczas gry Niko powie ci, że czuje się zmęczony i pyta, czy może się trochę położyć. Kiedy Niko zasypia, gra się zamyka. Po ponownym uruchomieniu gry odkrywasz, że oglądasz marzenie Niko. Wszystkie sekwencje snów mają ręcznie rysowaną sztukę, która jest absolutnie fantastyczna.
Ponadto wszystkie projekty postaci są fenomenalne. Myślę, że moją ulubioną grupą postaci są te, które znajdziesz w Schronieniu. Gdyby ta gra została oceniona wyłącznie na podstawie estetyki, otrzymywałaby dziesięć na dziesięć.
Na początku tej recenzji powiedziałem, że to czuję Undertale opanował koncepcję gry meta. Wykonał swoją historię w mistrzowski sposób, z unikalnymi postaciami, które miały wrażenie, jakby miały życie poza wydarzeniami z gry i były w stanie wprowadzić gracza w historię w fantastyczny sposób. Wspomniałem o tym, ponieważ wydaje mi się Jeden strzał próbuje uchwycić to samo uczucie.
Niestety, po prostu nie czuję, że jest w stanie to zrealizować. Myślę, że było na dobrej drodze. Dzięki wspaniałej estetyce, interesującym interakcjom z graczem, intrygującym meta-mechanikom i uroczym momentom, miał on odpowiednie części do formuły. Ale ze względu na brak poczucia kierunku, postacie, które czuły się tak, jakby były tam tylko po to, by pomóc ci w twojej misji i nie miały życia na zewnątrz, a historia, która wydawała się niekompletna, po prostu nie jest w stanie się ułożyć.
Wydaje mi się, że byłoby lepiej, gdybyś mógł wrócić do gry i zbadać ją ponownie, aby otworzyć nowe ścieżki i nowe części historii. Niestety, Jeden strzał oznacza, że masz tylko jeden strzał do gry. Po podjęciu ostatecznej decyzji gra się kończy i nie możesz wrócić.
Od teraz Jeden strzał ma swoje chwile, ale ostatecznie nie jest czymś, do czego chciałbyś wrócić i odkrywać go w kółko.
Data wydania: 8 grudnia 2016 r
Cena: 9,99 USD
Platforma recenzowana na: PC
Kopia dostarczona przez autora
Nasza ocena 5 Choć ma wspaniałą sztukę i mnóstwo uroczych chwil, OneShot nie zapewnia naprawdę niezapomnianych wrażeń i pozostawia mnie bardziej potrzebującego. Recenzowane na: PC Co oznaczają nasze oceny